Niezbyt często stosowanym w praktyce i niedocenianym przez pełnomocników jest roszczenie w przedmiocie zwrotu poniesionych kosztów stosowania specjalnej diety przez poszkodowanego. Art 444 § 1 kc przewiduje, w przypadku uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, naprawienie szkody obejmujące wszelkie wynikłe z tego powodu koszty – a więc również wydatki poniesione w związku ze stosowaniem specjalnej diety.
Powyższy pogląd znajduje pełne potwierdzenie w orzecznictwie sądowym. Jak czytamy w Wyroku Sądu Najwyższego z dnia 21 maja 1973 roku, Sygn. akt II CR 194/73 – odszkodowanie obejmuje także koszty podawania choremu „bardziej wyszukanych potraw”, choćby dieta taka nie była konieczna dla prawidłowego przebiegu terapii; lepsza dieta korzystnie wpływa na proces leczenia. Stanowisko to zostało potwierdzone w Uchwale Sądu Najwyższego z 19.06.1975 r., Sygn. akt V PRN 2/75, jak również w Wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 19.01.2016 r., Sygn. akt VI Aca 425/15).
Oczywiście takie odszkodowanie nie obejmuje „zwykłych” kosztów wyżywienia, ponieważ koszty takie nie są szkodą – poszkodowany musiałby je ponosić nawet w przypadku braku zdarzenia szkodowego. Wskazanie stosownej kwoty odszkodowania sprowadzać się będzie zatem do obliczenia różnicy pomiędzy kosztami diety przed wypadkiem, a kosztami ponoszonymi podczas rekonwalescencji powypadkowej.
{ 0 komentarze… dodaj teraz swój }